|
|
|
|
|
|
 |
ÇOCUĞA DAİR
çocuk;
sürekli eleştirilmişse, *kınama ve ayıplamayı* öğrenir.
Eğer bir çocuk;
kin ortamında büyümüşse, *kavga etmeyi* öğrenir.
Eğer bir çocuk;
alay edilip aşağılanmışsa, *sıkılıp, utanmayı* öğrenir.
Eğer bir çocuk;
utanç duygusuyla eğitilmişse, *kendini suçlamayı* öğrenir.
Eğer bir çocuk;
hoşgörüyle yetiştirilmişse, *sabırlı olmayı* öğrenir.
Eğer bir çocuk;
desteklenip yüreklendirilmişse, *kendine güven duymayı* öğrenir.
Eğer bir çocuk;
övülmüş ve beğenilmişse, *takdir etmeyi* öğrenir.
Eğer bir çocuk;
hakkına saygı gösterilerek büyütülmüşse, *adil olmayı* öğrenir.
Eğer bir çocuk;
güven ortamı içinde yetişmişse, *inançlı olmayı* öğrenir.
Eğer bir çocuk;
kabul ve onay görmüşse, *kendini sevmeyi* öğrenir.
Eğer bir çocuk;
aile içinde dostluk ve arkadaşlık görmüşse, *bu dünyada mutlu olmayı* öğrenir.
|
|
 |
|
|
|
|
NAMÜTENAHİ
Ben eski bir sızının emanetcisiyim,
acılarım ömrüm kadar eski,
ben hüzün şehrinin yolcusuyum
adımlarım tarih kadar eski,
ben yıkılmış kelimelerin öznesiyim,
cümlelerim benliğim kadar devrik,
ben bedbaht bir resmin gölgesiyim,
benliğim siluetim misali yitik,
gayri yüreğim elem bekcisi,
gayri yüreğim acıların başkenti,
ne zaman geçer bu acılar diye sorma?
acılarım namütenahi.
Ömer ERSİN
|
|
CESARET
Seni seven cesaretimi
bulsaydım içimde
çıkarıp kurşunlara dizecektim !
ki... kurtulsaydı cesaretim
biliyorum yine seni sevecektim.
Eğer imkanım olsaydı,
seni seven kalbimi, hayallerimi,sevgimi,
bir bavula doldurup terketecektim
bu kenti,
her adımımda ağlasa da yüreğim,
geriye dönmeyecektim !
ki... dönüp arkama baksam
biliyorum yine seni sevecektim.
Dökülürken cesaretim,
kedere zincirli bakışlarımdan
platonik bir aşkın gölgesinde
yalnız başıma üşüyecektim,
belki kaç bahar geçecekti ömrümde
ben halimi söylemeyecektim,
kim bilir
belki de ızdıraba esir olup ölecektim
ne farkeder!
ki... bu dünyaya bir daha gelsem,
biliyorum yine seni sevecektim.
Ömer ERSİN
|
|
|
|
 |
|
| |
|
|
