|
|
|
|
|
|
 |
Her kahve aynı tadi taşımaz... Nerede içiyorsan, kiminle içiyorsan ona göre değişir... Sahilde oturduğun rüzgarlı bir sonbahar günü, en sevdiğin dostun ağlarken içtiğin kahvenin tadı kederlidir...
Kahve telvesine yüreğinin acısı karışır... Bir pazar öğle sonrası annenin, "hadi bir kahve yap da içelim" dediği ...kahve huzurludur... Köpükler annenin göz bebeklerine yansır... Dudağının kıyısında kalan küçük bir gülümsemedir...
Bir gece vakti zil zurna sarhoş birinin içtiği kahve düşülen kuyudan çıkma çabasıdır... Koyu kıvamlı kahverengi bir ipe tutunur çıkarsın ... çıktığın an uyuyakalırsın... ferahlıktır...
Dostlarla içilen kahve neşedir... Kahkahalar köpüklerin üzerinde yüzer... Tek başına gece vakti balkonda içtiğin kahve yalnızlıktır...Acıdır tadı... Ama garip de bir keyfi, lezzeti vardır...
Baban için yaptığın kahve sevgi doludur... çay bardağında, az şekerli... Kahve gibi görünmez sana... Ama sıcaktır dumanları tüter ve kokusu büyülüdür...
Beklemedigin bir anda sana uzatılan kahve başkadır... ısıtır insanın içini...
Yorgun olduğunda içtiğin kahve hafifletir seni... Kendine getirir, unutturur günün ağırlığını... Kahve aynı kahvedir belki... köpüğüyle, rengiyle, dumanıyla aynı kahvedir... Ama içilen kahveler ruhunun süzgecinden gecer ve tadları değişir... Her kahve aynı değildir bu yüzden...
alıntıdır.
|
|
 |
|
|
|
|
NAMÜTENAHİ
Ben eski bir sızının emanetcisiyim,
acılarım ömrüm kadar eski,
ben hüzün şehrinin yolcusuyum
adımlarım tarih kadar eski,
ben yıkılmış kelimelerin öznesiyim,
cümlelerim benliğim kadar devrik,
ben bedbaht bir resmin gölgesiyim,
benliğim siluetim misali yitik,
gayri yüreğim elem bekcisi,
gayri yüreğim acıların başkenti,
ne zaman geçer bu acılar diye sorma?
acılarım namütenahi.
Ömer ERSİN
|
|
CESARET
Seni seven cesaretimi
bulsaydım içimde
çıkarıp kurşunlara dizecektim !
ki... kurtulsaydı cesaretim
biliyorum yine seni sevecektim.
Eğer imkanım olsaydı,
seni seven kalbimi, hayallerimi,sevgimi,
bir bavula doldurup terketecektim
bu kenti,
her adımımda ağlasa da yüreğim,
geriye dönmeyecektim !
ki... dönüp arkama baksam
biliyorum yine seni sevecektim.
Dökülürken cesaretim,
kedere zincirli bakışlarımdan
platonik bir aşkın gölgesinde
yalnız başıma üşüyecektim,
belki kaç bahar geçecekti ömrümde
ben halimi söylemeyecektim,
kim bilir
belki de ızdıraba esir olup ölecektim
ne farkeder!
ki... bu dünyaya bir daha gelsem,
biliyorum yine seni sevecektim.
Ömer ERSİN
|
|
|
|
 |
|
| |
|
|
